Bugün sensiz, sensizliğe uyandım
Kayalara çarpan dalgalar misali
İçimde fırtınalar koptu
Sensizliği hak etmemiştim!
Ne nefes almayı, ne de yaşamayı
Sensiz sensizliği yaşarken, içimde hep Sen vardın!
Bu nasıl sensizlik?!
Şimdi sensiz "sensizliğimi" noktalıyorumGidiyorum
Zor olsada başarmak için uğraşıyorum Kendimde büyük azim görüyorum Bundan olsa gerek Kendime güvenmesem, bırakamazdım seni, oysaki Ama artık çok geç Sensizliğe her sabah uyanışımda, sanki sensizliğin rüyasında Her sabah uyandığında, ayrı bir rüyada
Biliyorum İmkansızdın sen! Anlamalıymışım önceden Yanılmışım bakışlara, oysaki
Bitti işte bir gün daha
Ayrılık vakti geldi çattı
Gidiyorum işte, yokluğuna
Elveda
Zordur elvedalar Basit gibi görünen, zor bir denklem Çözülmesi zor bir soru Çözmeye çalışan iki şahıs Ve yine sonuç vermeyen formüller Sırf bunlardan usandığım için gidiyorum(!) Belki başka bir yerde, başka bir zamanla ve başka bir kişiyle çözmek umuduyla gidiyorum Sana yakışan vedalar bırakıp gidiyorum
Sonu geldi yine işte
Sen zaten bilmesen de
Çölümdeki suyum da kurudu
Bana artık "elveda"lar yakışır oldu
Bazen kolay gibi göründüm ben sana Aslında öyleydim Herşeye, herkese hayır diyebilirdim ama bir sana lafımı geçiremezdim Acizliğimden! Yoksulluğumdan! Kimsesizliğimden!
Ama artık herşeyin farkındayım Bilerek, isteyerek kalbini gömüyorum Yaşamda ve ölümde, hastalıkta ve sağlıkta, herşeyi bilerek ;
Gidiyorum
Gözünaydın Artık Yok'um